II Konkurs „Mistrz Kaligrafii”

Biblioteka szkolna organizuje II Konkurs „Mistrz Kaligrafii” adresowany do uczniów szkoły podstawowej.

Cele konkursu:

-rozbudzanie umiejętności kształtnego i pięknego pisania

- rozwijanie zainteresowań i talentów uczniów,

- rozpowszechnianie sztuki kaligrafii,

- uwrażliwienie na piękno pisma odręcznego ksiąg ręcznie iluminowanych,

- rozwijanie wrażliwości na piękno języka ojczystego,

- rozwijanie zainteresowań literaturą piękną.

Warunki uczestnictwa w konkursie:

1.Kategorie wiekowe:

I kategoria - uczniowie klas 1-3

II kategoria - uczniowie klas 4-6

III kategoria - uczniowie 7-8 klas

2. Uczestnicy konkursu mają za zadanie napisać dołączony do regulaminu tekst (mile widziane teksty pisane piórem):

- uczniowie klas I-III jednostronnie na kartce z zeszytu w jedną lub trzy linie formatu A-5

– uczniowie 4 – 8 - jednostronnie na papierze gładkim formatu A-4 (należy użyć tyle kartek, ile zajmie przepisywany tekst).

3. Kolor tekstu pisanego : czarny, niebieski, granatowy

4. Każda kategoria ma inny tekst dołączony do regulaminu.

5. Mile widziane, aby teksty zostały ozdobione wybranymi iluminacjami nawiązującymi bezpośrednio do przepisywanego tekstu (inicjałami, bordiurami, miniaturami itd.). Do ich wykonania można wykorzystać kolorowe pisaki.

Kryteria oceny prac:

- płynność pisma i estetyka połączeń literowych,

- kompozycja pracy,

- staranność i oryginalność elementów graficznych,

- poprawność ortograficzna i interpunkcyjna,

- samodzielność pracy.

Obowiązuje zakaz korzystania z korektorów.

Prace zostaną ocenione przez specjalnie powołane w tym celu jury.

Prace konkursowe należy dostarczyć do biblioteki szkolnej do dnia 28 lutego 2022 r.

I kategoria wiekowa – uczniowie klas I -III szkoły podstawowej

Maria Konopnicka„Zła zima”

Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Szczypie w nosy, szczypie w uszy
Mroźnym śniegiem w oczy prószy,
Wichrem w polu gna!

Nasza zima zła!

Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
Płachta na niej długa, biała,
W ręku gałąź oszroniała,
A na plecach drwa...

Nasza zima zła!

Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła!
A my jej się nie boimy,
Dalej śnieżkiem w plecy zimy,
Niech pamiątkę ma!

Nasza zima zła!

II kategoria wiekowa – uczniowie klas IV-VI

Maria Konopnicka „Pieśń o domu”

Ko­chasz ty dom, ro­dzin­ny dom,
Co w let­nią noc, skroś srebr­nej mgły,
Szu­mem swych lip wtó­rzy twym snom,
A ci­szą swą koi twe łzy?

Ko­chasz ty dom, ten sta­ry dach,
Co pra­wi baśń o daw­nych dniach,
Omsza­łych wrót ro­dzin­ny próg,
Co wita cię z cier­nio­wych dróg?

Ko­chasz ty dom, rzeż­wią­cą woń
Sko­szo­nych traw i pło­wych zbóż,
Wil­got­nych olch i dzi­kich róż,
Co gło­gom kwiat wpla­ta­ją w skroń?

Ko­chasz ty dom, ten ciem­ny bór,
Co szu­mów swych po­tęż­ny śpiew
I du­chów jęk, i wi­chrów chór
Prze­le­wa w twą ki­pią­cą krew?

Ko­chasz ty dom, ro­dzin­ny dom,
Co wpo­śród burz, w zwąt­pie­nia dnie,
Gdy w du­szę ci ude­rzy grom,
Wspo­mnie­niem swym oca­la cię?

O. je­śli ko­chasz, je­śli chcesz
Żyć pod tym da­chem, chleb jeść zbóż,
Ser­cem oj­czy­stych pro­gów strzeż,
Ser­ce w oj­czy­stych ścia­nach złóż!...

   III kategoria wiekowa – uczniowie klas 7-8

Adam Mickiewicz  „Pan Tadeusz – Inwokacja”

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie

Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy

I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy

Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!

Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem

(Gdy od płaczącej matki pod Twoję opiekę

Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę

I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu

Iść za wrócone życie podziękować Bogu),

Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.

Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną

Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,

Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,

Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;

Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,

Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,

A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą

Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.